Musica Divina wyrasta z liturgii i choć momentami dziarsko przekracza jej ramy – nigdy jednak nie odcina tego korzenia, który definiuje i ożywia wszystko, co na festiwalu się dzieje. W największym skrócie tak właśnie można opisać kryteria, które nadają ton programowi koncertów i stanowią o tożsamości tego sierpniowego tygodnia skoncentrowanego na muzyce dawnej.

Kolisty cykl roku liturgicznego to w gruncie rzeczy nic innego niż pełne nadziei przypominanie, rozpamiętywanie i uobecnianie zbawczych dla chrześcijan wydarzeń z życia Jezusa, Maryi i Apostołów. I właśnie na nadziei i pamięci chcemy się skupić w tym roku, biorąc na sztandary jeden z najpiękniejszych i najmocniejszych w wymowie okresów liturgicznych – Adwent i Boże Narodzenie.

Tak, trzeba przyznać, że to odważny eksperyment, ale wcale nie pozbawiony podstaw. Mamy bowiem w Krakowie niezwykłe adwentowe miejsce i to w samym sercu miasta. Jedną z najpiękniejszych kaplic wawelskiej katedry jest ta, ufundowana przez króla Zygmunta I. Jest nie tylko perłą renesansowej architektury, lecz przez wieki była również miejscem codziennego życia muzycznego dzięki wyjątkowo intensywnej działalności kapeli Rorantystów. Do ich obowiązków należało codzienne wykonywanie śpiewów na mszy świętej roratniej oraz w czasie większych świąt kościelnych.

Na mocy specjalnego przywileju, roraty w tym miejscu można sprawować przez cały rok, nie tyko w Adwencie. Właśnie do tej krakowskiej tradycji chcemy nawiązać w tym roku spotykając się w katedrze na roratach w wybrane festiwalowe poranki, oraz wplatając adwentowy repertuar w wieczorne koncerty.

ERO CRAS / łac. przybędę jutro – to odwrócony akronim złożony z pierwszych liter Wielkich Adwentowych Antyfon “O”. Są one nie tylko gorliwym błaganiem biblijnego Izraela – również w naszych czasach są niczym innym jak wołaniem o światło, o mądrość, o Bożą obecność, a także koniec końców o powtórne przyjście Mesjasza.